اگر از دنیا مرا نصیبی است به بیگانه گان دادم
اگر از عقبی مرا ذخیره ای است به مومنان دادم
در دنیا مرا یاد تو بس و در عقبی مرا دیدار تو بس
دنیا و عقبی دومتا عند،بهایی
ودیدار تو نقدیست عطایی
پروردگارا: هنگامی که ثروتم دادی ، خوشبختی ام را نگیر
هنگامی که توانایی ام دادی عقلم را نگیر
هنگامی که مقامم دادی ،تواضع ام را نگیر
آنگاه که تواضعم دادی ،عزتم را نگیر
هنگامی که تندرستی ام دادی ، ایمانم را نگیر و آنگه که فراموشت کردم ،فراموشم نکن
****
زندگی زیباست کو چشمی که زیبایی بیند آنگاه که خدای خود را
در هر زمان و مکان دیدی زیبایی زندگی را دیدی چرا که شاعر میگوید
یکشبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه ی لیلا نشست
عشق،آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او پر ز لیلا شد،دل پر آه او
گفت یارب از چه خارم کرده ای؟ بر صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای و ندرین بازی شکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم میزنی دردم از لیلاست، آنم میزنی
خسته ام زین عشق،دلخونم نکن من که مجنونم،تو مجنونم نکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو، من نیستم
گفت ای دیوانه ،لیلایت منم در رگ پیدا و پنهاتنت منم
سالها با جور لیلا ساختی من کنارت بودمو نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم ضد قمار عشق یک جا باختم
کردمت آواره ی صحرا،نشد گفتم عاقل میشوی ،اما نشد
سوختم در حسرت یک یاربت غیرلیلا بر نیامد از لبت
روزو شب اورا صدا کردی ولی دیدم امشب با منی ،گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر میزنی در حریم خانه ام در میزنی
حال این لیلا که خارت کرده بود درس عشقش بی قرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم صد چو لیلا ،کشته در راهت کنم
آری ،هر راهی که برویم آخرین راه و مقصد هستی قرب الی الله ست
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: